سری بازی های «چرخ دنده های جنگ» در بین بازیکنان و مسلما Xbox 360 داران از محبوبیت خارق العاده ای بهره مند است نکات زیادی در بازی وجود دارد که ان را به یک عنوان شوتر سوم شخص ناب تبدیل می کند از جمله اکشن سریع, گرافیک فوق العاده با موتور گرافیکی «انریل انجین», داستان حماسی و بخش چند نفره لذت بخش که واقعا یکی از تمرکز های تیم سازنده این سری است.
اما نکته‌ای که در این بین مهم است, تجربه‌ی متفاوت هرکدام در بازی کردن “عروج” خواهد بود. آنهایی که توقع تغییرات بزرگی را در “عروج” می‌کشیدند, مطمئنا لذت کمتری نسبت به آنهایی که به بُعد دیگری از تجربه‌ی نسخه‌ی سوم راضی بودند, خواهند برد. به شخصه جز گروهی بودم که انتظار زیادی از “عروج” نداشتم. عرضه‌ی یک خدای جنگ, آن هم در آخرین روزهای نسل هفتم, قنیمتی است با ارزش که نباید به این سادگی‌ها دست کم گرفته شود. با استناد به بسیاری از عناوین دیگر, می‌دانستم که سازندگان هیچگاه قصد ساخت یک عنوان انقلابی و متفاوت را ندارند. بلکه می‌خواهند “عروج” را دست‌مایه‌ی پیاده‌سازی ایده‌های جدید خود و همچنین پرورش ایده‌های قدیمی خود کنند و به همین دلیل بود که به عرضه‌ی “عروج” خوشبین بودم و از تجربه‌ی بازی لذت بردم و به دنبال گرفتن اشکال‌های بی‌سر و ته نبودم. البته در این سناریو, مسئله‌ی دیگری هم مهم است و آن سوء استفاده سازندگان از انتظار بازی‌کننده‌هاست. بی‌شک اگر سازندگان تصمیم بگیرند با عرضه‌ی یک عنوان ضعیف از توقع پایین بازی‌کننده‌ها سوء استفاده کنند, مچ‌شان توسط افراد باهوش گرفته خواهد شد. برای همین است که باید بگویم, که سانتامونیکا به جز زمان نسبتا کوتاه بازی که در ادامه در موردش صحبت خواهیم کرد, هیچ کم کاری قابل ذکری در “عروج” نکرده است.
وبلاگ gamestationدر بهار سال 1392-2013شروع به کار کرده
این ویلاگ در جهت دانلود آسان شما در زمینه های
فیلم.انیمیشن. بازی. آهنگ.مستند.برنامه اندروید و کامپیوتر سعی در تا رضایت شما را در این زمینه ها جلب کند شما نیز میتوانید با نظرات شایسته خود مارا در این راه همراهی کنید
راه اندازی وبلاگ:احسان نعنایی
نتایج کنکور